Tomasz Kołodziejczyk z KPMG przedstawił wyniki raportu „Perspektywy rynku zielonych obligacji” przygotowanego we współpracy z Ministerstwem Finansów. Jeśli chodzi o strukturę, zielone obligacje nie różnią się od tych normalnych. To, co je różni to cel emisji. Musi być wyraźnie zielony. Istnieją międzynarodowe standardy określające, które projekty podlegają finansowaniu takimi emisjami. Na rynku europejskim trwają prace nad europejskim standardem zielonych obligacji. Standard ten będzie połączony z taksonomią europejską. Ma to znaczenie dla instytucji finansowych, bo wyłącza konieczność weryfikacji objętych nim projektów. Będą one automatycznie zaliczać się do kategorii zielonych projektów. Zielona energia, zielone budownictwo, niskoemisyjny transport to trzy główne obszary dla zielonych projektów. Obok korzyści wizerunkowych (CSR) widać, że części inwestorów ma wewnętrzną politykę inwestycyjną określającą procent środków wydatkowanych na zielone projekty. Potencjalnie możliwe są też korzystniejsze warunki finansowe dla zielonej emisji, co przy dużych wolumenach może mieć duże znaczenie.
Katarzyna Szwarc, Pełnomocniczka rządu ds. Strategii Rozwoju Rynku Kapitałowego w Ministerstwie Finansów, zwróciła uwagę na kwestię dodatkowych kosztów zielonych emisji, a są one poważne (certyfikacja), pogarszają atrakcyjność tego typu projektów. Pomocny w rozwiązaniu tego problemu może być program grantowy. Druga kwestia to edukacja budująca świadomość klientów. To zadanie dla banków. Ministerstwo także planuje własny program edukacyjny. Trzecia kwestia to pomoc fiskalna dla zielonych emisji. W ministerstwie trwają prace nad szczegółami.
Iwona Galbierz-Sztrauch, KPMG, zwróciła uwagę na fakt, że banki muszą być znaczącym kontrybutorem do programu FIT55. Dlatego banki budują swoje strategie ESG. Elementem strategii musi być spojrzenie na emisyjność całego łańcucha wartości tworzonego w banku. Takie podejście wymusi dekarbonizację całego portfela i wszystkich aktywów finansowych. Wsparciem dla działań tego typu są działania regulacyjne. W zeszłym roku pojawiły się wytyczne w zakresie monitorowania procesu udzielania kredytów pod kontem ESG. W tym roku weszła taksonomia.
Robert Kasprzak, wiceprezes zarządu BOŚ, wskazał, że zielone finansowanie jest ewidentnie globalnym mega trendem. Tempo przyrostu zielonych aktywów jest imponujące. Patrząc na rynek szacunki są takie, że zielone aktywa osiągną poziom 55 bln dolarów w roku 2025. Będzie to ⅓wszystkich aktywów. Polski rynek rozwija się nieco wolniej. BOŚ od dawna stosuje własną taksonomię. Ma system oceny i kwalifikacji. Ma już rating ESG i wdrożoną ocenę ESG, jako element procesu kredytowego. Standaryzacja pozwoli na większą porównywalność danych. Ważne, bo inwestorzy chcą mieć pewność co do stosowanych kryteriów oceny ich projektów. BOŚ czuje się współodpowiedzialnym za rozwój tych standardów.
Jarosław Rot, Dyrektor Zarządzający Pionu BNP Paribas Bank Polska, wskazał, że wydatki na transformacje są olbrzymie. Potrzeby inwestycyjne w energetyce, w ciepłownictwie są ogromne. Dzisiaj coraz częściej konstruuje się strategie z koniecznym elementem ESG. Coraz częściej pada pytanie o ślad węglowy firmy i nie jest to pytanie, na które można nie odpowiedzieć. Polski PKB jest obarczony średnio dwa razy wyższym śladem węglowym niż na zachodzie. Musimy to zmienić.
Radosław Kwiecień, wiceprezes zarządu BGK, zwrócił uwagę na znaczenie regulacji dla rozwoju rynku zielonych obligacji. Przykładem jest taksonomia, która wzmacnia proces zielenienia się inwestycji. Patrząc na młodych inwestorów, którzy za chwilę przejmą pałeczkę, ponad 68% z nich powtarza, że nie będą inwestować w projekty niezrównoważone. Ale trzeba pilnować, by nie był to greenwashing. Rynek musi działać transparentnie.
