Nie ulega wątpliwości, że jednym z najważniejszych narzędzi jakimi dysponujemy w działaniach na rzecz klimatu i osiągnięcia unijnych celów klimatycznych jest termomodernizacja energetyczna budynków. W Unii Europejskiej aż około 40% zużycia energii i 36% emisji CO2 pochodzi właśnie z użytkowania budynków. W oparciu o założenia Europejskiego Zielonego Ładu, pakietu reform “Fit For 55” oraz związanych z tym zmian w rozporządzeniach i dyrektywach UE, około 3% budynków użyteczności publicznej będzie wymagało renowacji co roku. W porównaniu z zaledwie 0,3% renowacji przeprowadzanych obecnie rocznie można się spodziewać ogromnego i pilnego wzrostu liczby i wartości takich inwestycji. Temu znaczącemu potencjalnemu wzrostowi muszą towarzyszyć silne i konkretne mechanizmy wspomagające, o charakterze technicznym i finansowym, umożliwiające realizację inwestycji w aktywa materialne.

Jedną ze zidentyfikowanych już przeszkód są ograniczenia zadłużenia nałożone na sektor publiczny, które utrudniają finansowanie inwestycji w efektywność energetyczną. Konieczne jest więc wypracowanie takich alternatywnych sposobów finansowania tych inwestycji, które nie generowałyby dodatkowego deficytu w bilansie samorządów lokalnych zmagających się obecnie z malejącymi dochodami w wyniku reform podatkowych. Otoczenie, w którym ceny energii gwałtownie rosną, stwarza impuls do przyspieszenia renowacji i dekarbonizacji budynków.

Oszczędności uzyskane w wyniku modernizacji energetycznej budynku powinny pozwolić na pokrycie kosztów poniesionych na jej sfinansowanie. Należy stworzyć program, który łączy formułę ESCO z odpowiednią inżynierią finansową, aby zapewnić samorządom lokalnym finansowanie modernizacji budynków publicznych bez zwiększania ich zadłużenia. Program musi także łączyć środki publiczne (centralne) i prywatne.

Na panelu “Nowy klucz do łatwego finansowania transformacji budynków: idea ESCO” postaramy się odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób to zrealizować.