Kredyty hipoteczne odgrywają istotną rolę społeczną, umożliwiając ludziom finansowanie fundamentalnej potrzeby dostępu do własnego mieszkania lub domu.
Wypłata kredytu to w istocie zaliczkowa wypłata przyszłego wynagrodzenia kredytobiorcy, które z natury rzeczy jest przyszłe i niepewne. Bank jako instytucja obciążająca ryzykiem środki deponentów, a więc jako instytucja zarządzająca cudzymi pieniędzmi, ma obowiązek zarządzać nimi w sposób ostrożny i stabilny w interesie deponentów.
Odpowiednio skonstruowana umowa kredytu hipotecznego umożliwia kredytobiorcy uzyskanie finansowania w oparciu o przewidywane przyszłe dochody, jednocześnie zabezpieczając interesy deponentów, którzy powierzają bankom swoje oszczędności.
Celem prac nad modelową umową kredytu hipotecznego jest wypracowanie przejrzystego instrumentu prawnego, który zapewni stabilizację relacji kontraktowych pomiędzy konsumentami a bankami w interesie wszystkich zainteresowanych. Rynek kredytowy bez bezpieczeństwa prawnego nie może istnieć.
Rynek kredytowy jest oparty na idei dialogu oraz współpracy, a nie konfliktu. Konieczne jest więc korzystając z najlepszych polskich i międzynarodowych tradycji prawa cywilnego wypracowanie takiej modelowej umowy kredytu hipotecznego, która pozwoli skoncentrować się na zapewnianiu potrzeb finansowych kredytobiorców, co ma istotne znaczenie społeczne i gospodarcze, a nie na bataliach sądowych.
W obecnych warunkach, kiedy spór o unieważnienie umowy staje się powszechnym zjawiskiem, konieczne jest spojrzenie w przyszłość i wypracowanie mechanizmu, który pozwoli na długofalową stabilizację stosunków kredytowych. Zamiast reaktywnego podejścia – rozwiązywania konfliktów ex post – proponowane jest podejście prewencyjne, oparte na precyzyjnej konstrukcji modelowej umowy uwzględniającej słuszne interesy jej stron w oparciu o orzecznictwo TSUE. Modelowa umowa leży w interesie wszystkich zainteresowanych.