Dla osiągnięcia europejskich celów klimatycznych, czyli neutralności klimatycznej w 2050 oraz redukcji emisji netto o 55% do roku 2030 działania muszą być podejmowane szczególnie tam, gdzie potencjał redukcyjny emisji jest największy. Aby zielona transformacja była i społecznie akceptowalna i pozwoliła rozwijać europejski przemysł niezbędny dla jej przeprowadzenia, realistyczne i ambitne strategiczne plany działania spółki powinny być poparte wykonalnym programem inwestycyjnym współfinansowanym przez sektor finansowy. A jednym z kluczowych aspektów strategicznych ram powinna być znacząca redukcja emisji netto. Takie podejście staje się wówczas zrozumiałe dla instytucji finansowych, może znacząco ograniczyć koszty związane z emisjami w firmie oraz ograniczyć wycenę ryzyka finansowania w banku.

Jak instytucje finansowe wyceniają ryzyka w firmach wysokoemisyjnych ze znacznym potencjałem redukcyjnym? Czy stosują specjalne kowenanty przy ich finansowaniu? Czy firmy wdrażając ambitne strategie ograniczające emisje stają się bardziej wiarygodne dla firm finansujących? Czy wymogi nadzorcze nad bankami, polskiego KNF i europejskiej EBA, pozwalają na uwzględnianie realnych działań redukujących emisje przy wycenach ryzyk kredytu dla takich spółek?